Πριν μερικές μέρες συνέβη ένα τραγικό γεγονός που συγκλόνισε ολόκληρη την Ελλάδα. (Χρησιμοποιώ γλώσσα ΜΜΕ) . Ένας ανεγκέφαλος ,θηριώδης , τραμπούκος , μαλάκας και μπάτσος , δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα παιδί 15 ετών γιατί λέει «απειλήθηκε η ζωή του και πυροβόλησε για να γλιτώσει».Μετά από αυτό , όπως είναι φυσικό για μένα , αλλά αποτελεί ένα μεγάλο ερωτηματικό για τα ΜΜΕ , έγινε της Ελλάδας το κάγκελο όπως λένε και οι φίλοι μας οι Ιταλοί . Φυσικά όλοι καταδίκασαν το γεγονός ή το θεώρησαν «καταδικαστέο» που σημαίνει , ηλίθιοι νεοέλληνες ότι , μπορεί και να το καταδικάσουμε .Όλοι , ή σχεδόν όλοι , βγήκαν στους δρόμους , διαδήλωσαν , φώναξαν , και Ω! τι έκπληξη έκαψαν , και έσπασαν το κέντρο της Αθήνας , πέταξαν πέτρες στα ΜΑΤ κλπ , κλπ ,κλπ. Αμέσως όλη η πολιτική , και όχι μόνο ηγεσία , βγήκε στις τηλεοράσεις και υπερασπίσθηκε το δικαίωμα της διαδήλωσης και της διαμαρτυρίας , το δικαίωμα δηλαδή της διαφορετικής άποψης , το αυτονόητο , αλλά «καταδίκασε απερίφραστα η βία» . Τώρα , το κατά πόσο μπορεί να είναι «διαφορετική άποψη»το ότι ένας χριστιανοαναθρεμένος , κομπλεξικός αγράμματος , βάζει μία στολή και εκτελεί για χάρη μαγκιάς ένα παιδί που δεν έχει προλάβει ακόμα να σχηματίσει ολοκληρωμένη άποψη για τον κόσμο που το περιβάλει , το αφήνω στην άκρη .Αποφάσισα λοιπόν να γράψω αυτό το κείμενο για να καταδικάσω και εγώ με τη σειρά μου το δόγμα της μη βίας , γιατί απλά βαρέθηκα τόσα χρόνια να είμαι ένας ειρηνόφιλος μαλάκας που με πρόσχημα την αποστροφή μου στη βία , έχω αφήσει τον κάθε πούστη να με γαμάει καθημερινά ενώ εγώ κάθομαι στον βουλιαγμένο από τον κώλο μου καναπέ και χειροκροτώ κάθε Τρίτη το «Λάκη το Γλυκούλη» . Αυτό που υποστηρίζω πλέον δεν είναι μία άποψη της στιγμής αλλά ένα θέμα που με απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια και που προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πως , όπως μας διδάσκει η δημοκρατία που τόσο πολύ επικαλούνται οι καρεκλοκένταυροι πολεμοκάπηλοι εξουσιαστές , με το διάλογο όλα λύνονται . Αμ’ δε! Ας δούμε λοιπόν το θέμα από πιο κοντά και μην εκπλήσσεσαι αναγνώστη μου που φωνάζω «φωτιά και σίδερο στα θεμέλια της κοινωνίας μας» .
Η βία έχει πολλές μορφές . Εμφανίζεται ως οικονομική βία , κοινωνική βία ή ψυχολογική βία . Το κράτος μπορεί απολύτως νόμιμα να εφαρμόσει , και εφαρμόζει καθημερινά , οποιοδήποτε από τα είδη βίας θελήσει , στηριζόμενο στο γράμμα του νόμου , καθώς και την «ωμή βία» , μέσω των δυνάμεων καταστολής ή του στρατού που ως γνωστόν υπάρχει και για τους «εσωτερικούς εχθρούς» . Η κοινωνία από την πλευρά της μπορεί επίσης να εφαρμόσει , σε κάποια από τις ομάδες που την απαρτίζουν , ένα είδος βίας , εκτός από την «ωμή» , στηριζόμενη ή όχι και αυτή στους νόμους του κράτους . Π.χ. μπορεί ένας εργοδότης με την απειλή της απόλυσης , να αναγκάσει τον εργαζόμενο να εργαστεί περισσότερες ώρες χωρίς να του της πληρώσει , ή να τον βάλει να δουλέψει Κυριακή , με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης δίνοντάς του λιγότερα χρήματα , πάλι με όπλο την σπάθα της απόλυσης . Η κοινωνία μπορεί πολύ εύκολα να αποκλείσει κάποιες κοινωνικές ομάδες γιατί απλά είναι διαφορετικές , ασκώντας ψυχολογική βία , με στόχο την υποταγή των ομάδων αυτών στις ήδη υπάρχουσες νόρμες . Ποια είναι η ψυχολογική βία σε τέτοια περίπτωση ; Δεν μπορείς να μπεις σε ένα κέντρο διασκέδασης γιατί είσαι «μαύρος» ή η εμφάνισή σου παραπέμπει σε άνθρωπο που δεν έχει χρήματα να ξοδέψει , ή απλά επειδή είσαι «κάπως».
Οι αποκλεισμένες ομάδες με τη σειρά τους χρησιμοποιούν διάφορους τρόπους δράσης ή αντίδρασης όπως οι πορείες , οι καθιστικές διαμαρτυρίες , οι απεργίες πείνας κ.λ.π. Όλα αυτά είναι αποδεκτά στο πλαίσιο της δημοκρατίας , μέσα στο οποίο ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει ότι θέλει ανεμπόδιστα. Είναι δικαίωμά του. Το μυστικό όπλο της εξουσίας είναι ότι απλά δεν σε ακούει!! Το παραπάνω δικαίωμα , μας το κοπανάνε συνέχεια όλοι οι πολιτικοί και οι εγκάθετοι δημοσιογράφοι τους ως ένα «αναφαίρετο δικαίωμα». Εντάξει , το ότι μπορώ να λέω ότι θέλω το γνωρίζω . Εσύ δεν γνωρίζεις εξουσιαστή μου , το ότι είσαι υποχρεωμένος να με ακούς και να μου δίνεις το λόγο να πω και εγώ αυτό που θέλω ; Χρησιμοποιώντας ένα νομιμοποιημένο αυταρχικό τρόπο με αποκλείεις από οποιαδήποτε συζήτηση με αφορά , βάζοντας μπροστά το κόλπο της πλειοψηφίας . Αυταρχικά θα πάρω μόνος μου το λόγο , κάνοντάς σε αρχικά να με προσέξεις , καίγοντας το κακόγουστο σύμβολο του σημερινού νεοελληνικού καπιταλισμού σου , το δέντρο του Συντάγματος. Ο στολισμός του οποίου , περεπιπτόντως , δεν είναι καν ελληνικό έθιμο κρυφολούγκρα δήμαρχε. Έπειτα, χτυπώντας άλλο ένα σύμβολο , αυτή τη φορά το σύμβολο του παγκόσμιου καπιταλισμού , θα σπάσω όσο περισσότερες τράπεζες μπορώ. Τέλος θα καταλήξω σε αυτούς τους ψιλοβολεμένους μικροαστούς που στηρίζουν όχι την οικονομία σου αλλά τη δημοκρατία σου. Είναι γνωστό σε όποιον έχει λίγο μελετήσει τον νεοφιλελευθερισμό σου , πως χωρίς μεσαία τάξη , ο συγκεκριμένος τύπος καθεστώτος δεν μπορεί να υπάρξει , άρα δεν μπορεί να υπάρξει και το συγκεκριμένο οικονομικό σύστημα που βασίζεται στο διαδικαστικό τού καθεστώτος σου που αποκαλείς δημοκρατία . Έτσι θα καταλήξω να σου τα σπάσω όλα μήπως τελικά καταφέρω κάποια στιγμή , έστω και για λίγο να πάρω το λόγο. Να μιλήσω για όλα και για όλους. Όχι όμως απλά στην τηλεόραση γιατί τώρα τελευταία που και που μιλάει και κανένας ξέμπαρκος. Θέλω να μιλήσω εκεί που μου αξίζει όπως αξίζει σε όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας και που είναι το πραγματικό αναφαίρετο δικαίωμα που μου έχεις κλέψει : Στο κοινοβούλιο!!! Εκεί θέλω να μιλήσω. Αν δεν με αφήνεις να μιλήσω εκεί δεν μου χρειάζεται ούτε αυτό. Και να ξέρεις πως όσο και να το προστατεύεις , κάποια μέρα , αν δεν προλάβω να το κάψω εγώ , θα το κάψει το παιδί σου φωνάζοντας το καλό της Μαλβίνας : Όξω πούστη απ’ τη παράγκα!!
Η βία έχει πολλές μορφές . Εμφανίζεται ως οικονομική βία , κοινωνική βία ή ψυχολογική βία . Το κράτος μπορεί απολύτως νόμιμα να εφαρμόσει , και εφαρμόζει καθημερινά , οποιοδήποτε από τα είδη βίας θελήσει , στηριζόμενο στο γράμμα του νόμου , καθώς και την «ωμή βία» , μέσω των δυνάμεων καταστολής ή του στρατού που ως γνωστόν υπάρχει και για τους «εσωτερικούς εχθρούς» . Η κοινωνία από την πλευρά της μπορεί επίσης να εφαρμόσει , σε κάποια από τις ομάδες που την απαρτίζουν , ένα είδος βίας , εκτός από την «ωμή» , στηριζόμενη ή όχι και αυτή στους νόμους του κράτους . Π.χ. μπορεί ένας εργοδότης με την απειλή της απόλυσης , να αναγκάσει τον εργαζόμενο να εργαστεί περισσότερες ώρες χωρίς να του της πληρώσει , ή να τον βάλει να δουλέψει Κυριακή , με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης δίνοντάς του λιγότερα χρήματα , πάλι με όπλο την σπάθα της απόλυσης . Η κοινωνία μπορεί πολύ εύκολα να αποκλείσει κάποιες κοινωνικές ομάδες γιατί απλά είναι διαφορετικές , ασκώντας ψυχολογική βία , με στόχο την υποταγή των ομάδων αυτών στις ήδη υπάρχουσες νόρμες . Ποια είναι η ψυχολογική βία σε τέτοια περίπτωση ; Δεν μπορείς να μπεις σε ένα κέντρο διασκέδασης γιατί είσαι «μαύρος» ή η εμφάνισή σου παραπέμπει σε άνθρωπο που δεν έχει χρήματα να ξοδέψει , ή απλά επειδή είσαι «κάπως».
Οι αποκλεισμένες ομάδες με τη σειρά τους χρησιμοποιούν διάφορους τρόπους δράσης ή αντίδρασης όπως οι πορείες , οι καθιστικές διαμαρτυρίες , οι απεργίες πείνας κ.λ.π. Όλα αυτά είναι αποδεκτά στο πλαίσιο της δημοκρατίας , μέσα στο οποίο ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει ότι θέλει ανεμπόδιστα. Είναι δικαίωμά του. Το μυστικό όπλο της εξουσίας είναι ότι απλά δεν σε ακούει!! Το παραπάνω δικαίωμα , μας το κοπανάνε συνέχεια όλοι οι πολιτικοί και οι εγκάθετοι δημοσιογράφοι τους ως ένα «αναφαίρετο δικαίωμα». Εντάξει , το ότι μπορώ να λέω ότι θέλω το γνωρίζω . Εσύ δεν γνωρίζεις εξουσιαστή μου , το ότι είσαι υποχρεωμένος να με ακούς και να μου δίνεις το λόγο να πω και εγώ αυτό που θέλω ; Χρησιμοποιώντας ένα νομιμοποιημένο αυταρχικό τρόπο με αποκλείεις από οποιαδήποτε συζήτηση με αφορά , βάζοντας μπροστά το κόλπο της πλειοψηφίας . Αυταρχικά θα πάρω μόνος μου το λόγο , κάνοντάς σε αρχικά να με προσέξεις , καίγοντας το κακόγουστο σύμβολο του σημερινού νεοελληνικού καπιταλισμού σου , το δέντρο του Συντάγματος. Ο στολισμός του οποίου , περεπιπτόντως , δεν είναι καν ελληνικό έθιμο κρυφολούγκρα δήμαρχε. Έπειτα, χτυπώντας άλλο ένα σύμβολο , αυτή τη φορά το σύμβολο του παγκόσμιου καπιταλισμού , θα σπάσω όσο περισσότερες τράπεζες μπορώ. Τέλος θα καταλήξω σε αυτούς τους ψιλοβολεμένους μικροαστούς που στηρίζουν όχι την οικονομία σου αλλά τη δημοκρατία σου. Είναι γνωστό σε όποιον έχει λίγο μελετήσει τον νεοφιλελευθερισμό σου , πως χωρίς μεσαία τάξη , ο συγκεκριμένος τύπος καθεστώτος δεν μπορεί να υπάρξει , άρα δεν μπορεί να υπάρξει και το συγκεκριμένο οικονομικό σύστημα που βασίζεται στο διαδικαστικό τού καθεστώτος σου που αποκαλείς δημοκρατία . Έτσι θα καταλήξω να σου τα σπάσω όλα μήπως τελικά καταφέρω κάποια στιγμή , έστω και για λίγο να πάρω το λόγο. Να μιλήσω για όλα και για όλους. Όχι όμως απλά στην τηλεόραση γιατί τώρα τελευταία που και που μιλάει και κανένας ξέμπαρκος. Θέλω να μιλήσω εκεί που μου αξίζει όπως αξίζει σε όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας και που είναι το πραγματικό αναφαίρετο δικαίωμα που μου έχεις κλέψει : Στο κοινοβούλιο!!! Εκεί θέλω να μιλήσω. Αν δεν με αφήνεις να μιλήσω εκεί δεν μου χρειάζεται ούτε αυτό. Και να ξέρεις πως όσο και να το προστατεύεις , κάποια μέρα , αν δεν προλάβω να το κάψω εγώ , θα το κάψει το παιδί σου φωνάζοντας το καλό της Μαλβίνας : Όξω πούστη απ’ τη παράγκα!!
